De boeken De wielermaffia van Tyler Hamilton en Koersen in het duister van David Millar heb ik ademloos uitgelezen. In hun boeken beschrijven de voormalig profwielrenners hoe ze langzaam maar zeker de maalstroom van doping in gezogen worden. Met name Hamilton heeft er lang tegen gevochten.
Je hebt niet genoeg over voor de sport, als je geen doping gebruikt
In de boeken begint het ‘onschuldig’ met wat injecties om sneller te herstellen. Dat leidt tot al gauw tot epo en in het geval van Tyler Hamilton zelfs tot bloeddoping. De grenzen vervagen snel, want, in de woorden van Lance Armstrong: “Wat je ook doet, die andere klootzakken doen meer”.
Al lezende ga je steeds beter begrijpen wat een renner ertoe brengt om aan de doping te gaan.
Je moet ook wel heel sterk in je schoenen staan als iedereen om je heen makkelijker lijkt te fietsen en sneller herstelt. Terwijl jij met veel pijn en moeite in de achterste regionen meekomt en voorbij wordt gefietst door renners van wie je wéét dat ze minder sterk zijn dan jij.
“Wat je ook doet, die andere klootzakken doen meer”
In het tijdperk van Hamilton en Millar was dopinggebruik eerder regel dan uitzondering. Binnen het peloton was het een publiek geheim dat iedereen het deed. Hamilton kreeg zelfs het verwijt dat hij niet genoeg over had voor de sport, omdat hij doping aanvankelijk weigerde.
Doping als enige weg
Nee, deze mannen waren geen heilige boontjes. Het waren sportmannen die wilden fietsen en geen andere manier zagen dan die doping. Zonder konden ze net zo goed stoppen. Weg profcarrière, weg inkomen, weg droom.
Ook de renners die wél clean waren, worden scheef aangekeken
Tegelijkertijd denk ik aan de renners die destijds voet bij stuk hebben gehouden. De enkelingen die clean topprestaties hebben geleverd of zelfs hun loopbaan hebben opgegeven voor hun principes. Ook zij worden nu scheef aangekeken: je zult wel niet schoon zijn geweest.
Ook denk ik aan de wielerfans die de sport al vele jaren lang volgen. Mijn vader voelde zich zo bedrogen, dat hij zijn boek 100 jaar Tour de France in de kliko heeft gegooid. Hij leest nu het boek Mannen tegen Merckx, over de tijd dat de wielersport nog ‘schoon’ was. Er valt veel goed te maken.
Op 4 juli 2015 start de Tour in Utrecht. Net als de voorgaande jaren zal mijn vader weer gewoon voor de buis zitten, samen met miljoenen andere kijkers. Ook dit jaar zal de grote vraag zijn: is doping nu echt verleden tijd?
Volg deze blog
