Wielrennen in Toscane is onvergetelijk

Bart en ik zijn in september 2013 twee weken gaan wielrennen in Toscane. We deden de Bella Toscana tocht van Eigen-Wijze Reizen. Daarbij fiets je dagelijks 40 tot 65 kilometer van bestemming naar bestemming, waarbij je overnacht in B&B’s en hotels. De bagage wordt voor je vervoerd dus je bent zo vrij als een vogeltje.

Op de racefiets ervaar je het Toscaanse landschap pas echt. Je fietst door slaperige dorpjes, over slingerende landweggetjes en langs eeuwenoude ‘castelli’s’ waar wijn wordt gemaakt.

Dagelijks ritueel was de lunch ergens op een fijn terrasje met pasta, pizza en mozzarellasalade – waarom smaakt dat in Italië toch altijd zoveel beter dan thuis? En ’s avonds lazen we (belaagd door muggen) bij onze B&B een boekje in de zwoele avondlucht, je hoeft niet meer zoveel als je al hebt gesport.

Pittige beklimmingen

Dit klinkt allemaal heel aangenaam en comfortabel maar vergis je niet: Toscane heeft pittige heuvels met grote stijgingspercentages. Vaak passeerden we een bordje 15% en ook hebben we 20% of meer voor de kiezen gekregen.

“Heuvels my ass“, zeiden we wel eens tegen elkaar, gewend als we waren aan Zuid-Limburg. Dit waren geen heuvels maar bergen. Bekijk op mijn Strava bijvoorbeeld maar eens deze rit van Torri naar Montalcino (57,9 km lang en 1.230 hoogtemeters).

Wielrennen over de strade bianche

We hebben heel wat kilometers afgelegd over de beroemde strade bianche, de onverharde paden met grind die door heel Toscane liggen. Je kent ze misschien wel van de wedstrijd ‘Strade Bianche’ waar de damesprofs op 7 maart 2015 voor het eerst aan hebben deelgenomen.

Het is zeker geen pretje om met 22 % stijgingspercentage (mijn voorwiel kwam omhoog, zo steil was het) over zo’n grindpad omhoog te moeten klimmen, al wegglijdend. We konden er ook omheen hoor, gewoon over het asfalt, maar where’s the sport in that? In bovengenoemde rit op Strava kun je dit specifieke segment terugvinden onder de naam ‘EVIL. No other word‘.

Je komt via die strade bianche wel op prachtige verlaten plekken. Hoe vaak hebben we niet bovenop een heuvelkam uitgekeken over het landschap van velden en wijngaarden, met her en der verspreid een boerderij. Bijzondere momenten, die al het klimwerk de moeite waard maken.

Wielrennen in Florence en Siena

Toscane heeft natuurlijk ook wereldberoemde cultuursteden zoals Florence en Siena. Ik kan je wel vertellen: het is echt een belevenis om op je racefiets zo’n grote, drukke stad binnen te rijden en je hotel op te zoeken. Dat is wel even wat anders dan met de tourbus of taxi voor de deur afgezet worden.

San Gimignano

Onvergetelijk was ons bezoek aan San Gimignano, een stad bovenop zo’n typisch Toscaanse ‘heuvel’, beroemd om de hoge middeleeuwse torens. We zagen de stad al van veraf liggen. De klim naar de oude stadspoort was steil en duurde lang. Daarna moesten we nog met de racefiets aan de hand omhoog lopen naar het centrum. Dat is best vermoeiend als je al een rit van 62,6 kilometer met 1.204 hoogtemeters achter de rug hebt.

Maar hoe geweldig is het dan als je tot de ontdekking komt dat jouw B&B, gevestigd in een authentiek ‘palazzo’, direct aan het schitterende Piazza della Cisterna ligt! Dan kun je elkaar alleen maar aankijken en heel, heel blij zijn.

Wielrennen in Toscane

Als je een bestemming zoekt voor een fietsvakantie, waar het uitdagend wielrennen is maar waar ook veel ruimte is voor ontspanning en cultuur, dan kan ik je Toscane echt aanbevelen. Bovenaan dit artikel staat een filmpje van onze reiservaring voor een impressie. Bekijk meer foto’s van deze fietsvakantie in mijn fotoalbum ‘Fietsvakantie Toscane’ op Facebook.