Zelf heb ik bijna twintig jaar paardgereden. En iedere ruiter zal me gelijk geven: paarden zijn alerter op onbekend terrein. Het zijn vluchtdieren. Ze zijn gespitst op onverwachte geluiden en bewegingen om zich heen. De meest voorkomende schrikreactie van een paard is een onverwachte sprong opzij, de weg op.
Bellen of roepen?
Je kunt het beste even roepen dat je eraan komt. Van bellen schrikken paarden namelijke enorm, lees ik in het artikel ‘Hoe passeer je een paard en ruiter‘ in het magazine Fietssport, geschreven door Bram de Vrind. “Aan mechanische geluiden zijn ze niet gewend. Een mensenstem klinkt wel vertrouwd. Dus het beste is een vriendelijk ‘Goedemorgen’ of ‘Goedemiddag’ naar de ruiter.”
Wat je vooral niet moet doen: geruisloos en op hoge snelheid naderen, zeker niet met een fietsgroep. Een paard kan bijna 360 graden om zich heen kijken en kan je dus van achteren zien aankomen. Uit het artikel: “Als het dier achter zich een geruisloze massa in hoog tempo ziet naderen, kan het zich bedreigd voelen en denken: wow, ik ga alvast rennen, doei!”
Geef het paard de ruimte
Als je een paard tegemoet komt rijden, geldt eigenlijk hetzelfde: minder wat vaart, fiets er rustig langs af. Als je merkt dat de ruiter zijn rijdier niet goed onder controle heeft (het loopt half de weg op, heeft zijn hoofd hoog geheven en loopt onrustig), wacht dan even rustig aan de kant van de weg tot de ruiter kan passeren. Daarmee maak je het paard en ruiter een stuk makkelijker en voorkom je dat het dier ineens tegen jou aan loopt.
Het is zoals je als automobilist omgaat met vrachtwagens en bussen in het verkeer: gewoon even wat ruimte geven.
Volg deze blog
