Vanavond fiets ik met ‘Zijwielrent Ook’ mee, de trainingsgroep van vrouwen uit Breda die zich hebben vernoemd naar mijn blog. Het is één dag voor de langste dag van de zomer. Overdag is het tropisch warm geweest en ook ’s avonds hangt er nog de zwoele warmte die een lange zomer belooft.
De route ken ik uit mijn hoofd, want dat is een variant op de route van de Zijwielrent LenteTocht 2018. Leuk om die tocht nog eens overnieuw te doen in dit gezelschap van enthousiaste fietsvrouwen.
Ontspannen tocht
Vanaf het begin is de rit super ontspannen. Met de wind in onze rug koersen we richting de Kempen, soms roulerend en ondertussen bijpratend. Dit gaat echt vanzelf.
Net over de grens, in het dorp Meersel-Dreef, passeren we een groep fietsmannen die daar staat te wachten. Het gejoel is niet van de lucht. We lachten erom, blijkbaar is het nog steeds bijzonder, een groep vrouwen op de racefiets.
We passeren het lieflijke Markdal en volgen landweggetjes door vergeten Vlaams achterland. Dit stuk van de route noem ik in gedachten ‘De Grote Oversteek’ naar de Kempen. Een leeg, authentiek en ongepolijst gebied. Met als toetje een breed slingerend fietspad tussen bermbloemen en hoog gras, met mooie bochtjes en één tegenligger.
Sprookjesachtig bos
Het mooiste stuk van de route ligt in de Brabantse Kempen. Een onverharde weg voert ons naar Gorp en Rovert, een landgoed met oude boerderijen en een kasteeltje in een sprookjesachtig bos. Precies daar heeft Lusanne, oprichtster van ZijWielrent Ook, voor een verrassing gezorgd.
Middenin het bos staat haar vintage Volkswagenbusje, geflankeerd door een glimmende Kever en de ZijWielrent beachflag. Het ziet eruit als een pagina uit een lifestyle glossy. Ik zet mijn racefiets tegen een hek, terwijl zonnestralen een magisch licht werpen over de weelderige bodembegroeiiing.
De dochtertjes van Lusanne en Sylvie verrassen ons met vers fruit en er is alcoholvrije, koude Radler voor iedereen. Wat een heerlijke rit is dit! En dat zomaar op een doordeweekse avond. Weer het zoveelste voorbeeld van hoe je samen kunt genieten van fietsen.
De waterstraal van een sproeier weerkaast het zonlicht.
Op de terugweg staat de zon heel laag. Ik geniet van de scherpe contrasten, onze langgerekte schaduwen en het strijklicht op de fietsters voor me. De waterstraal van een sproeier weerkaatst het zonlicht terwijl we er langsaf fietsen. Dit is het ultieme zomergevoel!
Proosten op een eindeloze zomer
De rit eindigt zoals er al vele zijn geëindigd: op het terras op het Ginnekenmarktje, proostend op een mooie rit. Wat houd ik van tochten als deze. En het allermooiste is: de zomer is pas net begonnen!
Volg deze blog
