Zijwielrent Kempentocht (74 en 123 km)

Download 123 km route (GXP) Download 74 km route (GPX)

Terugblik Zijwielrent / CCP Kempentocht

Met kriebels in mijn buik sta ik op het toegangspad van Herberg In den Bockenreyder in Esbeek. Vandaag vindt, na weken van voorbereidingen, eindelijk de ‘Kempentocht’ plaats. Het is voor het eerst dat ik een evenement organiseer, gelukkig samen met Cycling Connects People. Hopelijk wordt het een succes!

Bart en ik hebben onze Peugeot 504 nog maar net geparkeerd of de eerste deelneemster komt er al aan op haar racefiets: Ramona uit Tilburg. Dat is vroeg, het is stipt 9.00 uur.

Dit is het startsein van een serieuze stroom auto’s en wielrenners. Ik sta ervan te kijken dat al die mensen die zich voor de gratis tocht hebben aangemeld via e-mail en Facebook, ook écht komen opdagen. Het zijn er zeker zestig.

Bekende gezichten

Daar heb je Koene en Bas, voormannen van Cycling Connects People (CCP). Uit Breda maken mijn fietsvrienden Sabine, Ellen en Cor hun opwachting. Daar is Jonathan, helemaal uit Zuid-Limburg. Het fanatieke fietskoppel Jan en Geke is ook nu weer van de partij.

Wat leuk, Xander en Arnold uit Hoorn zijn gekomen, net als Tom uit Utrecht. Zelfs de Vlamingen Evert en Stefan van Tour de Vacance, die mij hebben begeleid tijdens de Marmotte, zijn naar Esbeek afgereisd! En dat zijn nog maar een paar van de vele bekende gezichten die ik om me heen ontwaar.

Op zo’n dag als deze valt op hoeveel wielerliefhebbers ik het afgelopen jaar heb leren kennen.

Pas op zo’n dag als deze valt op hoeveel wielerliefhebbers ik het afgelopen jaar heb leren kennen. Ook zijn er nieuwe gezichten die ik tot dan toe alleen kende van social media of van reacties op deze blog, zoals de enthousiaste Theo. Bijzonder om iedereen zo bij elkaar te zien.

Twee routes door de Kempen

Na veel gesleutel heb ik voor deze tocht twee routes uitgestippeld van 74 kilometer en 123 kilometer. We splitsen de ruim zestig deelnemers op in drie groepen. De 74 km-groepen worden geleid door mijn vader, neef Mattie van Hoof en mijzelf. De grote afstandsgroep wordt geleid door Koene, Bas en Bart.

Iedereen moet mee kunnen komen en een leuke dag hebben, dat is onze missie.

Het ‘Brabants Kwartiertje’ is lang voorbij wanneer we onder een stralende zon vertrekken. Ondanks lichte dreiging van onweer belooft het een mooie, warme dag te worden.

Smal fietspad

Mijn groep rijdt eerst over een smal fietspad door de bossen, langs enkele mooie vennen. Het is zo smal dat iedereen er even achter elkaar moet fietsen. Gelukkig is het nog niet druk op het fietspad.

Mijn vader en ik rijden voorop en we houden het tempo goed in de gaten. Iedereen moet mee kunnen komen en een leuke dag hebben, dat is onze missie van vandaag.

Oirschot wordt de ‘Parel van de Kempen’ genoemd en dat is terecht ook.

Over rustige landweggetjes gaat het richting Vessem, waarna we een breed fietspad inslaan dat over de Oirschotse heide voert. Wat een geluk, de heide staat net in bloei.

Het dorp Oirschot wordt de ‘Parel van de Kempen’ genoemd en dat is terecht. Een mooi historisch centrum met kasseienwegen, statige panden en veel terrassen. Met de groep fietsen we speciaal een rondje om de kerk voordat we het erf op rijden van Brouwerij Vandeoirsprong voor de fouragestop.

Aardbeien op de buitenbar

De brouwerij is speciaal voor de Kempentocht een half uur eerder open gegaan en we hebben het terrein voor ons alleen. Op de buitenbar liggen krentenbollen, bananen, wafels en aardbeien, uitgestald door mijn zus Neeltje en haar vriend Jörgen. Het is heerlijk relaxt pauzeren aan de houten picknicktafels in de zon, met een koffie erbij.

Wel knaagt er iets: die 123 kilometer groep is nog steeds niet gearriveerd. Ik had ze al lang verwacht. Die hebben vast een lekke band gehad.

Maar waar blijft toch die 120 kilometer groep? Ze hadden er al lang moeten zijn.

Wij staan alweer op het punt van vertrekken als de groep eindelijk het terrein op rijdt. Wat blijkt: wegkapitein Bart, zelfbenoemd navigatie-expert, is het eerste stuk van de route verkeerd gereden. De groep heeft het niet eens gemerkt, beweert hij.

Wel is door het foutje de route nog eens met 10 kilometer verlengd tot een respectabele 133 kilometer. Om het fietsen makkelijker te maken voor degenen achterin de groep, wordt besloten om ook deze groep in tweeën op te splitsen. Ik wens ze succes en begin met mijn groep aan de tweede etappe van de tocht.

Openluchtmuseum

Het voordeel van een relatief korte route is dat je alle tijd van de wereld hebt. In onze groep hebben we dan ook geen enkele haast en er wordt veel gelachen en gekletst.

Na een kort fotomoment bij de kiost op het historische Vrijthof van Hilvarenbeek rijden we verder naar het landgoed Gorp en Roovert. Dit voelt voor mij altijd aan als een openluchtmuseum. Verscholen in het groen liggen mooie oude hoeves met wit-rode luiken en een kasteel.

De zon breekt door en laat het landgoed nog meer sprankelen

Juist zodra we het landgoed binnenrijden, breekt de zon weer door, tot tevredenheid van mijn vader. Net als ik wil hij graag laten zien hoe mooi het hier is en de zon laat alles nog meer sprankelen.

Op dit stuk van de route ligt een stukje grindweg. Een riskant onderdeel: hopelijk krijgen we geen lekke banden. Gelukkig komt iedereen er ongeschonden overheen.

Hier en daar komen we andere fietsers tegen. We moeten wel de meest beleefde wielergroep ooit zijn, zo uitbundig als we iedereen bedanken en groeten. Toch ontstaat er even irritatie wanneer we een groepje e-bikers passeren, vlak voordat we naar rechts afslaan. “Maar deze fietspad is niet voor jullie alleen…“, begint de voorste vrouw in het groepje met Vlaamse tongval.

Onze vriendelijke begroeting doet de gepikeerde stemming omslaan

“Sorry, we doen echt ons best!” roep ik, waarna ze verbaasd opzij kijkt. De renster achter me zegt vriendelijk goedendag, net als de anderen in onze groep. Dat doet de gepikeerde stemming omslaan, want achter me hoor ik de vrouw roepen: “Veel plezier!”

Ik denk werkelijk dat als we als wielrenners volhardend een vriendelijker gezicht tonen, dit op den duur de strijd op het fietspad zal verminderen.

Kempen op en top

De laatste etappe van de rit voert door een van mijn favoriete stukjes Kempen, de Tulderheyde. We fietsen over stille landweggetjes met hoge bomen en prachtige oude boerenhoeves. Daar aan de linkerkant, prachtig geplaatst op een akker, staat een groot beeld van een trekpaard. Dit is wat mij betreft De Kempen op en top.

Mijn vader en ik krijgen volop leuke reacties en het was ook echt gezellig.

Als we het erf van Herberg In den Bockenreyder weer op fietsen, vind ik het aan de ene kant jammer dat het alweer voorbij is, en aan de andere kant ben ik blij dat alles goed is gegaan. Ik voelde me toch verantwoordelijk als wegkapitein.

Iedereen heeft het tempo kunnen bijhouden en zo te zien hebben ze allemaal een leuke tijd gehad. Mijn vader en ik krijgen in ieder geval volop leuke reacties en het was ook echt gezellig. Dit geeft veel voldoening!

Abdij van Postel

Het duurt nog anderhalf uur voordat Bas en Koene arriveren met in hun kielzog de eerste lange-afstandsgroep. Op 95 kilometer van de route hebben zij bij de eeuwenoude Abdij van Postel nog een waterstop gehad, voorzien door vrijwilligster Carmen. Daarvan is dankbaar gebruik gemaakt, begrijp ik.

Proosten op de tocht

Twintig minuten later arriveert ook de tweede groep onder leiding van Bart. Ook hier lachende gezichten en goede reacties. Opgelucht maak ik de balans van de dag op. Geen lekke banden, geen incidenten of regenbuien en meer dan zestig tevreden deelnemers. Het was gewoon een perfecte fietsdag!

We genieten nog een tijdje bij de hangtafels van elkaars gezelschap en proosten op de tocht. Het kan me niet lang genoeg duren. Maar zoals altijd als het leuk is, vliegt de tijd. De ene na de ander Kempentocht-rijder neemt afscheid. Ook mijn vader vertrekt weer, ik ben blij dat hij heeft genoten.

Laatste toast

Dan zijn Bart en ik met nog maar een paar fietsers over, onder wie Tom. We eten nog een lekkere uitsmijter, zo’n grote waar Herberg In den Bockenreyder bekend om staat. Na een laatste toast op de mooie dag is het toch echt tijd om naar huis te gaan. We zetten de racefietsen op het dak van de Peugeot en rijden in het gouden avondlicht naar Breda.

De hele volgende dag loop ik nog op wolken. En ook nu nog kijk ik met veel plezier terug op de Kempentocht. Wat was het een fijne dag. Deelnemers, bedankt dat jullie erbij waren, ik vond het geweldig om samen met jullie door de Kempen te fietsen!

De GPX-bestanden van de twee routes kun je hieronder downloaden.

Een paar bedankjes

Bedankt vrijwilligers Neeltje Scheepers en Jörgen van Ginneken voor de hulp op de fourageplaats en het rijden met de Peugeot, Carmen van Meel voor het brengen van water naar Postel op deze dorstige dag. Bedankt Mattie en Bert van Hoof voor de begeleiding en goede zorgen onderweg.

Bas en Koene, dank jullie wel voor het mede organiseren en promoten van deze tocht via Cycling Connects People en jullie inzet als wegkapiteins. Fijn Astrid van Loon en Thomas Heuvel, dat jullie een oogje in het zeil hebben gehouden onderweg.

Bedankt pap voor het uitstippelen van de routes, het was niet makkelijk om te kiezen uit de vele mooie plekken maar het is een prachtige tocht geworden. En bedankt Bart voor je geduld tijdens het eindeloze geharrewar over de routes en het meermaals nafietsen ervan. Het was de moeite waard!