Hoe ik Rapha toch wel oké begon te vinden
“De zeilkleding van de wielerwereld”, dat was mijn idee bij het Britse wielermerk Rapha. Ik vond het een wat elitair merk. Degelijk en netjes, alsof je een polo aantrekt. Duur ook. Wielerkleding voor snobs en hipsters die zich willen onderscheiden van het met logo’s bezaaide wielerplebs.
Je merkt het al, ik had zo mijn mening over Rapha.
Obscuur
Niet dat ik persoonlijk ervaring had met het merk. Ik kende ook niemand met wielerkleding van Rapha (op die paar snobs na dan ?). Ondanks hun sponsoring van Team Sky was Rapha tamelijk obscuur in Nederland. Nieuwsgierig ging ik daarom naar een seminar waar marketingdirecteur Gerben Gerritsen van Rapha als spreker op het programma stond.
Ondanks hun sponsoring van Team Sky was Rapha tamelijk obscuur in Nederland.
Gerben bleek een nuchtere Fries te zijn die met passie sprak over de liefde voor het wielrennen en het bedrijf waarvoor hij werkte. Hij vertelde hoe Rapha probeert in Nederland voet aan de grond te krijgen met initiatieven zoals georganiseerde fietstochten en een fietsclub.
Fietsende golfers
Rapha’s doelgroep: fanatieke wielrenners die hun hand niet omdraaien voor een tocht van 150 kilometer door weer en wind. Bepaald niet het clubje fietsende golfers dat ik voor ogen had dus. Dit alles onder de wat pretentieuze slogan: ‘Glory through suffering’.
Gerben liet een filmpje zien dat Rapha in 2014 heeft gemaakt van een groepje wielrenners in Nederland (hij fietst zelf ook mee).
Barre heldentocht
De route voert langs de Hollandse kustlijn, vanuit Naaldwijk via IJmuiden naar Amsterdam. Gedramatiseerde beelden tonen een barre heldentocht, door een mistig landschap met brede rivieren.
We volgen de wielrenners kilometerslang, hun gezichten in de wind, druipend van de regen. Banaan in de achterzak, modder op de jackjes. De tocht eindigt in hartje Amsterdam bij een snackmuur.
De route is gefilmd als een barre heldentocht door Hollands landschap.
De beelden tonen mooie stukjes Hollandse cultuur zoals een haringverkoper die een haring klaarmaakt, begeleid door accordeonmuziek. En door poëtische teksten van Hendrik Marsman.
Puur marketing
In weerwil van mezelf voelde ik mijn hart sneller kloppen bij het zien van de beelden. Je moest wel een fietshart van steen hebben om hierdoor niet geraakt te worden. Ik wist best dat het puur marketing was maar toch kwam de boodschap aan: ik wilde ook gaan fietsen! Mijn hoofd leegmaken, afzien, door weer en wind.
Ik vond het een mooi filmpje met eerlijke intenties. Niet iets dat je direct zou verwachten van een commercieel merk. Eigenzinnig en artistiek.
Het feit dat hun marketingdirecteur geen snelle reclamejongen was, hielp ook. Op mijn opmerking dat ik de kleding elitair vond, antwoordde Gerben met een snedig: “Niet iedereen wil als een reclamebord rondrijden.” 1-0.
Het feit dat hun marketingdirecteur geen snelle jongen was, hielp ook.
Tot mijn eigen verbazing vond ik Rapha ineens een sympathiek merk. Ik voelde me zelfs schuldig over mijn eerdere negatieve gedachten. Misschien moest ik mezelf maar eens aanmelden bij die fietsclub van ze.
Eenmaal terug thuis ging ik bij mezelf te rade. Wat was er gebeurd? Ik had me laten inpakken door marketing. Rapha had een sympathiek gezicht, een hart gekregen. Hun filmpjes en blogs ademden oprechte liefde voor wielrennen en dat nam me voor het merk in. 2-0 voor Rapha.
Rapha had een gezicht gekregen en dat nam me voor het merk in.
Maar dan nu de hamvraag: zou ik hun kleding ook kopen?
Ik keek nog eens op de website van Rapha. Bekeek de wielershirts en de prijzen. En hoewel ik positiever tegenover het merk stond, de artikelen waren mij te basic. Te netjes, niet pittig genoeg. Dus nee, ik zou ze niet kopen. Gelukkig, ik was (nog) geen willoos slachtoffer van de commercie.
Wordt Rapha groot?
Ik schat de kansen van Rapha wel hoog in. Veel wielrensters zoeken casual wielerkleding en op Facebook heb ik al enthousiaste verhalen gehoord over het merk. Wie weet, wordt Rapha straks gewoon middle of the road. Moeten de hipsters op zoek naar een nieuwe stijl om zich mee te onderscheiden.
Lees ook: Review van Rapha fietsshirt en -broek voor dames
Heerlijk filmpje en ik snap 100% wat je bedoelt… ook even met kippenvel filmpje zitten kijken, met verlangen en dat instant geluk gevoel dat je overvalt zodra je op de fiets stapt. Ik moet zeggen dat ik Rapha al langer “een sympathiek” merk vond. Eigenlijk al sinds de Rapha´s Women 100 vorig jaar.
Was namelijk mijn eerste “fietsuitdaging” en oh jee wat was ik blij met m´n stoffen “roundel”.
Mooi spul, dat zeker. Maar die prijzen… nee… misschien “ooit”… als ik groot ben 😀
Het schijnen erg mooie en fijne stoffen te zijn (Merino-wol en dergelijke) dus dat zou de hoge prijs verklaren. Ik zie de laatste tijd wat meer mensen fietsen met Rapha. Het is wel stijlvol natuurlijk. Maar voor dat geld kun je veel andere leuke dingen kopen. Zelf houd ik meer van flashy kleding. Dan maar een rijdend reclamebord 😉
Ik gebruik al drie jaar veel kleding van Rapha. Prijzig inderdaad. Maar als je zoals als ik ook in de winter doorfietst op de weg dan is goede kleding essentieel. En goede kwaliteit is het zeker! Hun winterjack is bijvoorbeeld zo goed dat ik onder het jack alleen maar een baselayer shirt draag. Zelfs bij temperaturen onder het vriespunt! Ook hun service is goed. Een retourzending van mijn vrouw raakte zoek en we hadden geen verzendbewijs. Na twee keer mail contact kreeg mijn vrouw het aankoopbedrag terug gestort. (ruim 600 euro) Kijk vooral niet naar de marketing maar naar comfort en kwaliteit voor alle seizoenen. Bij schade aan je wielerkleding na een valpartij, kan je de kleding retour sturen tegen verzendkosten. Rapha zal dan kijken of de kleding kosteloos gerepareerd kan worden. Kortom ik ben zeer tevreden…(nee ik werk niet bij Rapha)
Hoi Wouter, bedankt voor je aanvulling. Je hebt gelijk hoor, je moet een merk niet beoordelen op zijn marketing en uitstraling (nou ja, dat wel een beetje) maar op de kwaliteit. Die telt. Goed te horen dat jij zo geholpen bent met de kleding, fijn ook dat je toelicht waarom. En ik moet toegeven: het klinkt goed! Misschien toch maar eens proberen dan 🙂
Vorig jaar bestelde ik baselayers en die moesten van mij per se in het wit zijn en van merino wol 100%.
Na een lange zoektocht kwam ik uit op Rapha, wel besteld vanuit een Engels grote webshop, niet bij Rapha zelf. Ze waren redelijk betaalbaar.
Ik kreeg ze thuis en vond ze Italiaans ogen….hmmm…..sjiek hoor vond ik ze.
Sindsdien draag ik ze altijd onder mijn jersey/jack, want ze geven echt goed warmte en ik blijf goed droog!
Pas daarna begon ik Rapha te kennen: op Instagram zag ik steeds meer vrouwen en mannen dit merk dragen. Ze hebben ook bijna altijd een witte band om hun arm, heel erg herkenbaar. Alsof ze aanvoerders zijn van een team/club, vond ik wel stoer ogen hoor.
Een dame op Insta ging me ook vertellen dat er een Rapha winkel was in Amsterdam, dat wist ik niet.
Als ik hun posts/stories lees, dan komen daar ook veel wielrenners allemaal bijna in dezelfde herkenbare kleding, gaan ze daar vergaderen of samen een koffie drinken? Gaan ze daar afspreken ofzo voor een natte wilde tocht?
Hebben ze daar een club ofzo?
I don’t know. Ik ben daar nog steeds niet geweest, woon zelf in Amsterdam.
Maar 2 weken geleden kocht ik op de Rapha site een marine blauwe regenjack met ook zo’n witte band om je linkerarm. Veel mooier en ietsje goedkoper dan de beste saaie regenjack van Sportful!
Heb hem gedragen tijdens een regenbui: het houdt de regen tegen ??
Ik ben geen pro wielrenner, vorig jaar begonnen, maar ik voel me nu ook een aanvoerder met zo’n witte band haha!
Kijk mij nou: heb ook een Rapha kledingstuk PAM!!!
(de jerseys en bibtights van hun merk zijn wel erg erg duur, inderdaad)