Vandaag hoeft er niets. De Garmin is mee maar navigeert geen route, Bart en ik fietsen op de bonnefooi maar een eind weg in de omgeving van Breda. Of het nou 70 of 100 kilometer wordt, het maakt toch niet uit, thuis komen we wel, want het blijft warm en het is licht tot 21.00 uur.
In deze warmte gedij ik goed, hoe heter hoe beter.
Om me heen is de lente ontploft. Alles ziet er zo weelderig en groen uit dat het wel augustus lijkt. Een zomerse loomheid hangt in de straten, er is weinig verkeer en het wegdek licht fel op in de zon. In de berm staan lange grashelmen en overal vliegen pluisjes in de lucht.
Klimclassic
In deze warmte gedij ik goed. Enkel een lichte stramheid in mijn spieren herinnert nog aan de Klimclassic van 170 km van twee dagen geleden.
Naast me zit Bart te puffen, hij heeft het te warm en geen energie, maar ik voel me geweldig. Kom maar op met die zon, hoe heter hoe beter. Voor mij als koukleum wordt dan alles makkelijker. Eindelijk die lagen kleding uit. Onbekommerd op een terras zitten zonder het ijskoud te krijgen.
Nieuwe routes
Vier volle bidons gaan er doorheen tijdens dit ritje van uiteindelijk 90 kilometer. We kiezen op goed geluk wat wegen uit en ontdekken zo prachtige nieuwe routes. Dan weer fietsen we over een kronkelig landweggetje langs schilderachtige boerderijen, dan weer zoeven we over doorgaande wegen met glad asfalt. Een smal fietspad in het bos voert ons dwars over een prachtig landgoed bij Achtmaal, tussen de koeien door.
Aan het einde van het fietspad vinden we een oud boscafé met een terras. Spontaan bestellen we pannenkoeken en ieder een trappist. Geen haast vandaag.
Wat een geluk om een hobby te hebben die me dit allemaal brengt
Ik voel me zo goed en gelukkig, en bedenk voor de zoveelste keer: wat is het toch een geluk om een hobby te hebben die me dit allemaal brengt!
Tochten die me uitdagen om mijn grenzen te verkennen, zoals een granfondo of Klimclassic. Even een uurtje maximaal alles eruit gooien na een drukke werkdag. Gezellig samen fietsen, zoals met Team Zijwielrent.nl tijdens de Amstel Gold Race tour. Genieten van routes in de Kempen tijdens de tochtjes met mijn vader.
En zoals vandaag, in de zon, zomaar een eind weg toeren met mijn wielerman, kijkend wat er op ons pad komt, waarheen de weg ons voert.
Naast elkaar of roulerend, sprintend het viaduct op, elkaar uitdagend op de laatste kilometers naar huis toe. Gezellig, ontspannen en actief tegelijkertijd. En dat zo vaak ik maar wil, zonder dat ik er verder maar iets voor nodig heb. Behalve mijn racefiets en mijn gezondheid. Wat een rijkdom!
2 reacties
Een prachtig verslag van jullie rit Janneke.
Het geluk spat er vanaf.
Genieten met een hele grote G
Hoi Wiepke, bedankt en zo is het. Je hebt niets méér nodig dan je gezondheid, je fiets en de mensen om je heen van wie je houdt!