Wielrennen in de wolken op Monte Grappa

Monte Grappa is een legendarische col in de Dolomieten. De Giro d’Italia is er in het verleden diverse keren overeen gekomen. Historie, drama en rauwe natuur komen er samen op een buitencategorie klim die vooral op het laatste stuk zijn tanden laat zien.

Monte Grappa is berucht om de wisselvallige weersomstandigheden.

Je fietst op Monte Grappa op een voormalig slagveld uit de Eerste Wereldoorlog. Er zijn op de berg bijna 23.000 Italiaanse en Oostenrijkse soldaten gesneuveld; overal zijn nog sporen te zien van loopgraven en munitieruimtes.

Toch is het niet deprimerend om daar te fietsen. Monte Grappa is een schitterende, rauwe col. Een berg ook die berucht is om de wisselvallige weersomstandigheden.

Zonnig begin

Als Bart en ik vanuit Romano d’Ezzelino beginnen aan de klim, is alles nog pais en vree. De weg slingert gelijkmatig omhoog langs een schilderachtige bomenrij, de zon staat vrolijk te stralen. Gestaag klimmen we tot grote hoogte voordat we het echt door hebben.

Mistwolk

Halverwege verandert het landschap. De vriendelijke bomen verdwijnen, het landschap wordt kaler. De weg versmalt tot een grillig pad dat door de bergweiden slingert.

Op tweederde van de klim zien we een wolk tegen het wegdek hangen. Voordat we het weten, kunnen we geen tien meter meer vooruit kijken.

Soms kan ik schimmen van de grazende dieren ontwaren.

Hier en daar zien we gaten in de rotsen, het zijn voormalige munitiedepots die uit de bergwanden geblazen zijn. In de verte hoor ik koebellen en soms kan ik schimmen van de grazende dieren ontwaren.

Verder is het volslagen stil. Er zijn geen auto’s , geen fietsers… We horen de wind niet eens. De mist lijkt alle geluiden te dempen, er heerst complete rust op het geluid van onze ademhaling na.

Grillige hoogteverschillen

We hebben de hele klim zonder pauzeren gefietst en nu, met deze grillige hoogteverschillen, beginnen mijn spieren te verzuren. Mijn kleren zijn doorweekt in de mist, mijn haren nat, dauwdruppels liggen op mijn armharen. Ik voel me afgesloten van de wereld, geïsoleerd in een cocon van mist. Wat een vreemde en fascinerende ervaring!

Een herder verzamelt juist zijn kudde koeien en maakt de bergidylle compleet.

Op de top kunnen we het grote oorlogsmonument dat daar ligt, niet zien. Ik wil er wel gaan kijken maar voel direct hoe mijn lichaam afkoelt. Gelukkig is het restaurant op de top open. Ik ril van de kou en mijn kleren zijn drijfnat. Gelukkig heb ik een droog hemd meegenomen – wijs geworden van eerdere klimervaringen.

Het duurt even voor we weer warm zijn. Dan wacht ons een prachtige rit over de bergkam van Monte Grappa. Onze route vervolgt zich over een slingerende bergweg door groene valleien, langs naaldbomen en door rudimentaire, onverlichte uitgehakte tunneltjes. Een herder verzamelt juist zijn kudde koeien en maakt de bergidylle compleet.

Loopgraven

De weg terug naar Semonzo del Grappa daalt steil. We stappen af bij Monte Palon, een historische gedenkplaats. Overblijfselen van loopgraven geven er een idee van de bloedige strijd die zich hier heeft afgespeeld. Op de berg is een metalen kruis opgericht tegenover een groot beeld van een soldaat. Er is verder niemand. We genieten van de rust en het uitzicht en laten de bijzondere sfeer van deze plek op ons inwerken.

Het laatste stuk naar beneden is steil, we moeten vaak en hard in de remmen knijpen.

Eenmaal terug aangekomen bij de auto hebben we het gevoel een kleine reis gemaakt te hebben. Dit was veel meer dan en klimmen en afdalen alleen. We zijn daarboven in een heel andere wereld terechtgekomen.