Spaanse zevenklapper | Op weg naar The Ride 2024

15 april 2024 – Schoolreisje – Op de één na laatste dag van maart leg ik manlief nog even uit hoe een wasje te draaien én de wasmachine vooral niet te verwarren met de droger. Want, in huize Smidt heeft ieder zo z’n taken. Bij ons geldt een nog relatief traditionele taakverdeling, wat er bij een ruime week afwezigheid van de vrouw des huizes’ voor zorgt dat er wat Excelletjes en instructievideo’s gemaakt moeten worden. Zonder deze escapes komt het natuurlijk ook goed in huize Smidt, maar mijn control-freak-bloed kruipt waar het niet gaan kan. Met een gerust hart stap ik in de Wielerbus voor naar het lijkt een schoolreisje voor volwassenen. 

Tekst en foto’s: Astrid Smidt -> Lees ook: Op weg naar The Ride 2024 | Twijfelkont

Koffie en paaskoek

Wieler gekke volwassenen welteverstaan. Ik en mijn bijna 40 reisgenoten hebben er zo’n 18 uur zitten/liggen/hangen in een touringcar voor over om een week te kunnen fietsen onder de Spaanse zon. Een hele opgave? Zeker niet! De Wielerbus crew zorgt onderweg voor het nodige woordelijke vermaak als ook een kop koffie, thee en smakelijke paaskoek. De reisuren vliegen met gemak voorbij en op eerste paasdag vroeg in de ochtend parkeert de bus voor het hotel in wielrenwalhalla Girona. De slaap nog wrijvend uit m’n ogen kijk ik eens om me heen. Waar is de koffie? Na een paar bakkies pleur voel ik me weer een beetje mens. En da’s maar goed ook, want na het ontbijt staat er direct een eerste fietsrit op het program. 

De proloog

Het is half tien ’s ochtends. Op een enkele rustzoeker na staat het complete Wielerbus peloton startklaar. Met de bandjes opgepompt en de route ingeladen op de fietscomputer rijden we de stad uit. Het duurt niet lang of we fietsen op heerlijke autoluwe Spaanse weggetjes. Ondanks de nachtelijke busrit met weinig slaap voel ik me wonderwel als herboren. Wat hierbij ook erg helpt is die gouden bol hoog in de lucht. Hij doet nog niet overdreven zijn best, maar meer dan voldoende om rond te kunnen fietsen in korte broek. En dat is voor mij voor het eerst dit seizoen. Genietos! 

Bofkont

En nog eens genietos! Wat een bofkont ben ik, realiseer ik me maar eens te meer. Gewoon een ruime  week fietsen in Spanje, thuis de boel de boel laten, even geen moeder de gans spelen. En niks moet deze week, alles mag! Elke dag is er keuze uit een paar ritten welke worden begeleid door Wielerbus fietsgidsen. Een dag niet fietsen of je eigen plan trekken? Kan ook allemaal. Dit resulteert per dag in zo’n twee à drie verschillende fietsgroepen, een handjevol duo’s en een (soms letterlijk) verdwaalde solist. Ik kies deze week steeds voor de lange afstand met een groep waarin behoorlijk wordt doorgereden. Gelukkig heb ik me de afgelopen jaren goed geschoold in het uit de wind zitten en wieltjesplakken en lukt het me het groepje fanatiekelingen bij te benen. 

Dat geeft de burger moed

De zorgvuldig uitgekiende trainingen van coach Martin van de voorbije maanden blijken dan ook zijn werk te hebben gedaan. Turend naar m’n fietscomputer geeft de wattagemeter meer dan prima getalletjes weer. Niet gedacht dat ik dat weg zou trappen bergopwaarts én dat ik dat ook goed vol kon houden. Of het verstandig is om tijdens de ritten zo stevig door te trappen zien we dan wel weer. Ik heb er plezier in en de benen vinden het prima. Niks meer aan doen dus. Gewoon genieten en lekker doorfietsen. Dat geeft de burger meer dan moed richting The Ride!

Rustdag?!

Na drie mooie Spaanse fietsdagen staat er op dag vier een rustdag op het program. Gek woord voor een dag waarop er gewoon 90 kilometers kunnen worden gefietst. Coach Martin adviseerde me een volledige rustdag te nemen of een herstelritje te doen. Het werd de laatste variant. Nou ja, een soort van dan. Voelde toch als een soort van ongehoorzaam om 90 kilometers te gaan fietsen, waarop ik besloot om de lange klim die in deze rit zat, écht rustig aan naar boven te rijden. Da’s me toch een potje heerlijk voor de benen. Bijkomend voordeel 1; Er is meer dan voldoende adem om zelfs bergopwaarts fietsend, gezellig te ouwehoeren met m’n fietsmaten-voor-een-week. Bijkomend voordeel 2; Je ziet nog veel meer van de prachtige Spaanse omgeving.  

Vriesekoop & Co

De laatste fietsdagen waren er een paar om in te lijsten. Met de in 2018 en in 2022 al eens bedwongen ‘angstgegner’ Rocacorba, mocht ik deze puist ook nu weer op fietsen. Nou ja, fietsen. Noem het harken, werken en stoempen. Met stijgingspercentages van meer dan 10 procent is het op souplesse fietsen ver te zoeken. Gelukkig maken het uitzicht en de schouderklopjes op de top  veel goed. Daags na de Rocacorba staat de langste rit van de week gepland. Het beste is er wel een beetje vanaf merk ik. Of komt het misschien door het potje tafeltennis tijdens de pauze? Ach ja, de Bettine Vriesekoop in me kon het sowieso niet laten.

Zevenklapper

En dan is het zomaar ineens zaterdag 6 april. De zevende en laatste fietsdag van deze Wielerbus Girona reis. Mooi om te zien hoe sommigen deze laatste dag aangrijpen om nog even alles uit het fietslijf te persen. Ik kies op deze dag eieren voor m’n geld en besluit heerlijk easy te fietsen. Relatief easy dan, want op het vlakke en bergaf wordt er stevig doorgejakkerd onder aanvoering van ’t jong grut. Komt dat wieltjesplakken weer mooi van pas! 

Een ware zevenklapper was het én bovenal een serieus mooie zet richting The Ride. Dan moet er wel nóg een schepje bovenop. Wat was het ook alweer? Iets met 8 dagen, 1.300 kilometer en 23.000 hoogtemeters. Nog 7 weken te gaan…

Tot slot

Wil jij ook meedoen aan The Ride? Dit jaar zal dat niet meer gaan, maar volgend jaar misschien? Alle info over deze fantastische tocht vind je op de website van de organisatie. Tip: in 2025 gaat het vanaf de Stelvio richting de Cauberg!

Wil je meer inspiratie voor jouw volgende fietsavontuur? Kijk eens op de site van CyclingDestination.cc!