Astrid Smidt traint al meer dan 17 weken voor haar grote uitdaging van 2024: Op weg naar The Ride! Elke twee weken neemt ze ons mee in haar belevenissen, met een inzicht in hoe je je voor kunt bereiden op zo’n grote tocht en welke uitdagingen je mogelijk tegen zult komen op de weg ernaar toe. Deze keer gaat het over ’twijfel’ en over ‘meetmomentjes. Enjoy!
Lees ook: Op weg naar The Ride 2024 | Carnaval vs The Ride
21 maart – De feitjes op een rij
Het is inmiddels maart en de lente klopt op de deur. Nog niet al te hard en overtuigend, maar wie het kleine niet eert… Ik ben inmiddels zo’n 17 weken aan het trainen met de schema’s van wielercoach Martin. Per week fiets ik acht à tien uur, verdeeld over vier trainingsritten. In die 17 weken trapte ik een kleine 3.000 kilometers weg. Best prima cijfertjes zou je zeggen, ik fietste nog nooit zoveel uren en kilometers in hetzelfde tijdsbestek. En er is nog best een mooie periode te gaan tot aan The Ride, over pak ‘m beet tien (!) weken is het zover.
Twijfelkont
Dat moet helemaal goedkomen met The Ride als je deze cijfertjes zo ziet, zou je zeggen. Als ik er rationeel naar kijk, zou dat zeker zo moeten zijn. Maar toch is daar die twijfel. Tijdens al die uren in het zadel is er tijd te over om mijn gedachten de vrije loop te laten. Da’s vaak juist het mooie aan fietsen, maar het kan soms ook een gevaarlijke tegenstander zijn. Zo vraag ik mezelf wel eens af wat het effect gaat zijn van al die duurritten (lange ritten met lage intensiteit) en of ik misschien niet té veel doe. Dit met in gedachten mijn moeders tegeltjeswijsheid; overal waar ‘te’ voor staat is niet goed, met uitzondering van tevreden. Gelukkig is er bij twijfel coach Martin, die me op de juiste momenten laat zien en horen dat ik op de goede weg ben. Een prima houvast voor deze twijfelkont.
Meetmomentje
Wat ook kan zorgen voor een stukje houvast is jezelf meten. Nu doe ik dat natuurlijk voortdurend tijdens de trainingen door het checken van wattages, fitness-, TSS- en IF- scores (trainingsintensiteit scores), maar ik doel vooral op jezelf meten tijdens het fietsen van bijvoorbeeld een mooie klimrit. De toertocht Omloop der Wielercafés van een paar weken geleden bleek daar bij uitstek geschikt voor. Dit kleinschalige wielerevent met start, pauze en finish bij een wielercafé schotelde ons 140 kilometers en 1.200 hoogtemeters voor. Doel van de dag: alle klimmetjes lekker ‘door doen’. Stuk voor stuk mooie meetmomentjes. Conclusie van de dag? Naast dat het een super fietsdag in goed gezelschap was, ben ik tevreden over m’n klimwerk. Een échte test is dit natuurlijk nog niet, maar een mooi tussen-meet-momentje was het zeker wel.
Stick to the plan, tenzij…
Met de geslaagde klimrit in gedachten zet ik verder koers richting The Ride. Met vertrouwen kijk ik uit naar dat wat komen gaat. Ik heb vertrouwen in het trainingsplan van Martin en ik heb vertrouwen in mijn eigen kunnen. “Stick to the plan” is wat ik mezelf steeds voor houd, zo simpel als dat. Maar wat als de griep je te pakken krijgt? Balen en aanpassen. Hoe dan? Luisteren naar je lichaam en doen wat goed voelt. En wanneer je hoest als een zeehond en je benen voelen als een slap vaatdoekje doe je dus niet veel. Streep door de training(en) en hopen op een snel herstel. En dat vind ik me toch een partijtje lastig. En ja hoor, daar ik ie weer: de twijfel. Wat heeft dit voor impact op m’n gestel? Mis ik niet teveel trainingen? Rent mijn conditie nu niet achteruit?
Spaanse zon
Het zal vast allemaal zo vaart niet lopen. De afgelopen maanden van voorbereiding zijn natuurlijk niet zomaar weggevaagd na een irritant maarts’ griepje. Zaak is het om weer fit te worden, zeker met het oog op iets heel tofs! Over een paar weken laat ik het wisselvallige Hollandse weer achter me en ga ik een weekje fietsen onder de Spaanse zon. In en rondom mijn geliefde Girona hoop ik een mooie trainingsweek te maken. Om daar griepvrij aan de spreekwoordelijke start te verschijnen is wel zo fijn. Daar gaan we voor zorgen. Dan maar een training minder en straks in Spanje een meer dan tevreden Astrid rijker. Hasta la vista!
