ZijVertelt | Op weg naar The Ride Ventoux 2024

Mijn laatste blog dateert alweer van afgelopen mei en eindigde ik met een “tot later”. De hoogste tijd weer even van me te laten horen. Hoe zat het ook alweer? Ik ben de Brabantse Astrid, inmiddels 46 lentes jong en heb me het afgelopen jaar het apezuur getraind voor het wielerevent The Ride Ventoux 2024. Een etappekoers waarin je in acht dagen van de voet van Mont Ventoux (FR) naar de Cauberg (NL) fietst. 

Tekst: Astrid Smidt – Foto’s: The Ride

Als een kip zonder kop

Ik trainde me dus het apezuur, maar deed dat zeker niet als een kip zonder kop. Voor The Ride editie van 2018 trainde ik nog aan de hand van een standaard schema, voor de 2024 The Ride editie hielp  Martin Lukasse van Qlakwork me. Hij stippelde mijn weg naar The Ride zorgvuldig uit. Stap voor stap en training voor training. Zo’n vier keer per week stapte ik op de racefiets, Tacx trainer, spinningfiets, of gravelbike. Vanaf november 2023 tot daags voor het event in juni 2024 was ik trouw aan Martin’s trainingsschema’s. Passen en meten was het soms. Het gezin, familie, vrienden, een te bouwen huis, weersomstandigheden, een griepje. Allemaal stukjes die hoorden bij het leggen van Mijn Weg Naar The Ride Puzzel. 

Hoekstukken

Nu is puzzelen niet persé mijn favoriete hobby, maar als het er op aan komt ben ik zeker niet voor één gat te vangen. Ik speur als eerste naar de hoekstukken, de basis, daarmee waar je als eerste begint. Het geeft houvast voor het leggen van de complete puzzel. Op mijn weg naar The Ride waren de trainingen van Martin overduidelijk de hoekstukken. Het was mijn basis, gaf me vertrouwen en zorgde voor structuur. De overige puzzelstukken waren heel divers, zowel qua vorm als inhoud. Een toertochtje hier en daar, een week trainen rondom het Spaanse Girona, duurritten, solo, met manlief of fietsvrienden, rustweken. Klaar voor het leggen van de acht laatste puzzelstukjes.

On y va! 

Zuid-Frankrijk, zondag 2 juni 08.30 uur. Het startschot van The Ride Ventoux 2024 klinkt. Met toch wel wat zenuwen in het lijf beginnen we eraan. Via de imponerende kale berg de Mont Ventoux fietsen we noordwaarts. Om acht etappes en acht dagen later op de Cauberg te finishen. Wat een reis, wat een avontuur en wat een hoogtemeters. Naast de Mont Ventoux beklimmen we menig Alpenreus en ook de Vogezen moeten we door. In één van de laatste etappes pakken we de Ardennen en haar pittige kuitenbijters mee om in de laatste etappe de vertrouwde Zuid-Limburgse heuvels te bedwingen. Valkenburg, zondag 9 juni 15.00 uur. Finish! Gehaald! 

Appeltje, eitje?

Dat het een eitje was kan ik zeker niet zeggen, maar dat ik The Ride Ventoux week relatief makkelijk door ben gekomen durf ik wel hardop te zeggen. Het trainingsprogramma van Martin heeft z’n werk duidelijk gedaan! Tuurlijk heb ik ook afgezien, een mindere dag zit er altijd bij. Maar no worries, gewoon blijven trappen zeg ik op die momenten tegen mezelf, terwijl ik de andere stemmen in mijn hoofd probeer te onderdrukken. Want a) van zelfmedelijden is nog nooit iemand harder gaan fietsen en b) DNF (Did Not Finish) wil je liever niet achter je naam hebben staan.

All inclusive

Het was een dikke week volle bak genieten, volle bak avontuur en volle bak verbazing en verwondering. Want The Ride is veel meer dan het fietsen van 1.300 kilometers verdeeld over 8 etappes. Het is ook de maandenlange voorbereiding, het toeleven naar een ultiem fietsdoel, onzekerheid, maken van keuzes, jezelf niet al te serieus nemen, maar wel in soort van mate een bestaan als prof-wielrenner (wanna-be) leiden. Het is ook het ontmoeten van nieuwe fietsmaten, elkaar letterlijk en figuurlijk uit de wind houden, elkaars waterdrager zijn, lol maken. The Ride Ventoux is zoals gezegd ook afzien, afzien op de fiets, maar soms ook daarnaast. Een koude douche na een zware inspanning, bagagewagens die nét wat te ver weg staan van jouw slaaptent, leuren met zware tassen, een maaltijd welke je maag niet bekoren kan, pijntjes in het lijf en soms ook in het hoofd. Het hoort er allemaal bij, The Ride is een all inclusive. Een ervaring om nooit meer te vergeten. 

Astrid’s sport-straatje

Er zijn alweer drie maanden voorbij sinds ik onder de finishboog van The Ride Ventoux 2024 doorfietste. Het gestructureerde trainen aan de hand van strakke schema’s was voor mij een super ervaring, ik genoot ervan. Het is iets dat helemaal in mijn sport-straatje past. Het was goed vol te houden en de trainingen gaven me steeds een voldaan gevoel. Belangrijk daarbij was de afwisseling in de trainingen. Maar wanneer er dan dagen achter elkaar behoorlijk wat duurritten gepland stonden,  krabde ik me wel eens achter de oren. Toch vond ik dan vaak een manier om de lol erin te houden. 

P.L.E.Z.I.E.R.

Want de lol erin houden is toch écht het allerbelangrijkste geweest op mijn weg naar The Ride. En is iets wat voor iedereen, van topsporter tot hobby biljarter en van olympisch kampioen tot camping jeux-de-bouler altijd voorop zou moeten staan: plezier! Plezier in de sport is de basis. Zonder plezier hou je het niet vol en zonder plezier geen resultaat. Toch een keer wat minder zin om te gaan sporten? Gewoon gaan! Je krijgt er energie (en soms een mooie medaille en applaus) voor terug. Echt waar! Ik kan het inmiddels wel weten 😉

Insta: 

The Ride 2024. In 8 etappes van de Mont Ventoux naar de Cauberg. 1.300 km – 23.000 hm. Check ✔#ridetheride #homesweethome