Al weken kijk ik ernaar uit en wacht ik met spanning af tot we ein-de-lijk afreizen naar Frankrijk. De tourkaravaan, het gejuich en gejoel van enthousiaste wielerliefhebbers, de heuse immense bergen met enorme stijgingspercentages, de spanning dat de profrenners er bijna aankomen….
De Tour de France! Heel Frankrijk staat op z’n kop tijdens de Tour de France. Dorpjes zijn helemaal in wielersferen aangekleed, campers uit allerlei landen staan al dagen gepositioneerd langs het parcours op de allerbeste plek. Deze mensen zitten dagenlang voor hun camper op een stoeltje te kijken wat er aan toergekte langsgereden komt. Ongelooflijk om te zien hoeveel campers er al klaar staan voor het wielergeweld dat een paar dagen later pas hun camper zal passeren. Hijgend en puffend rijden allerlei soorten wielerfanaten de Col du Galibier op. Onderweg naar de top worden deze wielerfanaten aangemoedigd door de vakantiegangers vanuit de campers.
Ook wij bereiden ons vooraf uitermate goed voor. Waar komen de profrenners langs? Waar moeten wij staan op welk tijdstip om de profrenners in slow-motion te kunnen bewonderen en aan te moedigen? Welke etappes moeten we zien? Hele tijdschema’s komen hieraan te pas, net als de volledige touretappe en welke klimmen erin verwerkt zijn met de nodige stijgingspercentages. Alles wordt uitgeprint en gaat als een heus boekwerk (lees: wielerbijbel) mee op vakantie!
Dan het dilemma, welke fiets nemen wij dan mee? De keuze valt uiteindelijk op de gravelbike. Mochten we onverwacht over onverharde paden moeten rijden of dwars door de berm of bergen moeten om zo de profrenners goed te kunnen bewonderen, dan is dat de beste optie! En… de nodige bikepacktassen kunnen we aan onze fietsen hangen, zodat we ook niet uitdrogen in de warme omstandigheden die meestal voorspeld wordt in de maand juli in Frankrijk.
Ik ben echt zo benieuwd wat we kunnen verwachten. Ik kan me er dan ook niet echt een voorstelling van maken hoeveel wielerfanaten er afkomen op de touretappes en hoe dik bevolkt de cols erbij komen te liggen. Voor mij is het de eerste keer dat we een echte touretappe gaan bekijken op een echte col in Frankrijk.
Als je dan toch de Col du Galibier wilt gaan beklimmen, hoe leuk is het dan om dit een dag voordat de profrenners deze berg gaan bedwingen te doen. Mijn eerste echte col is bij deze een feit. Onder aanmoediging van de mensen langs de kant vanuit de campers en tussen vele andere wielrenners omhoog fietsen naar de top, ondertussen genietend van het prachtige uitzicht in de bergen, wat een beleving! Op eigen tempo klimmen en optimaal genieten van de omgeving doet wonderen.
Okey, terug naar de profrenners. We gaan twee touretappes in het echt bijwonen. De eerste is op de slotklim van de Col du Granon. Hierbij lopen wij de Col du Granon een stuk op om een mooi plekje te bemachtigen. Ongeveer vier uur voordat de profs voorbij zullen komen zitten wij al op de perfecte plek in de schaduw op ons uitgestalde kleedje met stoeltjes te wachten. In spanning, want de tourkaravaan moet eerst nog voorbij komen. Deze horen wij al vanuit het dal aankomen. Maar wat blijkt, de tourkaravaan komt blijkbaar niet de Col du Granon op. Wat een teleurstelling. Al weken verheug ik mij op deze tourkaravaan. Gelukkig komen de profrenners wat later wel voorbij. Eerst horen we de helikopter en daarna druppelen er verschillende renners voorbij. Er zijn verschillende kopgroepjes en het hele peloton is aan flarden gereden door deze loodzware klim. Wauw, wat kunnen we de profrenners ontzettend goed zien en aanmoedigen. Wat een spektakel.
De volgende etappe die we gaan bijwonen is op de Col du Galibier, een dag later. Met onze gravelbikes rijden we richting de Col du Galibier. Maar… we zijn iets aan de late kant en komen blijkbaar de Galibier niet meer op. Help! We vinden een sluiproute. Met de fietsen rijden we deze kronkelende weg omhoog, parallel aan de Col du Galibier. Uiteindelijk zien we de weg van de Galibier liggen waar al hordes met mensen een plekje hebben gevonden. Wij weten uiteindelijk over de berg dwars door het gras naar beneden af te dalen (lees: met de fiets in de hand) en komen zo uit op de weg van de Galibier. Wat een geluk. Vervolgens fietsen wij tussen het juichende publiek een stukje omhoog om de beste plek te vinden om ons kleedje uit te stallen met uitzicht richting het dal waar de profrenners vandaan gaan komen. Gevonden! Van de buren krijgen wij een shirtje en petje die – voordat de tourkaravaan langs komt – al uitgedeeld is. Wat lief! En dan duurt het ook niet lang meer of we zien in de verte de tourkaravaan al aankomen. Waanzinnig! Het publiek is gespannen, zodra de tourkaravaan dichterbij komt, zie je dat iedereen zijn positie inneemt om zoveel mogelijk gadgets te vangen! Mensen veranderen in enthousiaste en een tikkeltje hebberige kinderen, inclusief ikzelf! 😉
Dit keer komen de renners iets vlotter langs dan tijdens de slotklim op de Col du Granon. Dit komt omdat de Col du Galibier aan het begin van de etappe zit en de renners nog redelijk fris zijn. Maar dat maakt het niet minder mooi. Er is een kopgroep en daarachter zit het peloton. Ook dit kunnen we van ver al heel mooi aan zien komen. Een hele mooie ervaring.
En het meest bijzondere van dit hele spektakel is nog wel dat zodra de renners langs zijn gekomen, iedereen hun spullen pakt en de col verlaat. Niet veel later is de Col du Galibier verlaten alsof er niks heeft plaatsgevonden. Maar wij weten wel beter 😉
