De overbuurvrouw wielrent ook

Sinds mijn vriend medio februari thuiskwam met dit nieuws, heb ook ik onze overbuurvrouw al vaak de poort uit zien komen met haar tweedehands BeOne racefiets en coole jasje. Toen ik nog schandalig lui in mijn fietswinterstop zat, trotseerde zij dagelijks regen, wind en kou.

Nieuwsgierig informeerden we naar het hoe en waarom. Wanneer was ze begonnen met wielrennen en vanwaar dat fanatisme ineens? Op de stoep voor haar huis kregen we het hele verhaal te horen.

Tijdens de visite ging het natuurlijk de hele avond over wielrennen.

Carola doet sinds Valentijnsdag 2015 mee aan de @ElkeDagEenUur challenge van Léon de Kort. Deelnemers dagen zichzelf uit om een jaar lang iedere dag een uur te fietsen. En Carola (drukke baan, twee zoontjes, veeleisende vriend) neemt dat voornemen heel serieus.

Of het nu stormt of regent: zij gaat erop uit. Gaat ze met vakantie naar Bora Bora, dan hangt ze op het vliegveld aan de lijn met het hotel: ik moet straks fietsen!

Ik heb één keer een string onder mijn fietsbroek aan gehad, dat heb ik geweten.

Het gesprekje op straat mondde uit in een gezellige visite en daar ging het natuurlijk de hele avond over wielrennen. Tips en ervaringen vlogen over en weer. Het ging bijvoorbeeld over ondergoed dragen onder je fietsbroek. Carola: “Ik heb één keer een string eronder aan gehad, dat heb ik geweten!”

Ook had ze vragen over cadans: “Al die wielrenners hier in de omgeving trappen zo snel, waarom is dat?” En uiteraard ging het over de onmogelijke opgave van iedere dag een uur fietsen: “Ik ben dit nou eenmaal aangegaan, dan moet je het ook afmaken vind ik.”

In de gang oefenden we met in- en uitklikken.

Ik had nog een paar oude wielrenschoenen liggen en bij haar in de gang oefenden we met in- en uitklikken. Ze hoefde eigenlijk niet zo nodig – ze was tevreden met haar hardloopschoenen –  maar ik liet de schoenen toch achter. Dan kon ze het gewoon een keer uitproberen: wielrennen met klikpedalen.

Een week later zag ik Carola ineens met mijn oude wielrenschoenen aan het huis verlaten. Haar hardloopschoenen hadden een plensbui over zich heen gekregen en een dag was niet genoeg geweest om te drogen. Vriend Theo had haar aangespoord om de wielerschoenen nou eens te proberen. Een spuitje WD-40 op de oude klikpedalen deed wonderen.

“Je went er eigenlijk best snel aan!”, aldus Carola praktisch. “Je gebruikt je spieren op een heel andere manier.”

Nog even en ze is een echte wielrenster.

Dat Carola haar spieren op een andere manier gebruikt, valt te merken. Ineens gaat ze wel heel hard vooruit. Mijn vriend en ik slikten even toen we vorige week bij haar rondje op Strava ‘gemiddeld 28,5 per uur’ zagen staan. Ze wil ook al een wielrencursus gaan volgen, “om beter te leren trappen en schakelen”. Mevrouw is fanatiek!

In mijn eerste bericht op deze blog schreef ik eind februari met een knipoog: “Ik moet gaan trainen, anders fietst de overbuurvrouw mij straks fluitend voorbij”. Dat moment komt nu wel akelig dichtbij.

Nog even en Carola is een echte wielrenster. Alleen dat Hema ondergoed onder die fietsbroek. Dat kan echt niet.